We waren het bijna vergeten. Veertien weken na het begin van de lockdown zet ik voor het eerst voet buiten Brussel, richting de Hoge Venen. Het verwondert me enigszins dat de wereld er nog hetzelfde uitziet als voordien, mooier zelfs. Met ongeduld zie ik hoe het silhouet van onze hoofdstad achter me verdwijnt. Naarmate de kilometerteller van de huurauto omhoog gaat, kan ik eindelijk ademhalen.
Erg lang is de weg naar de Hoge Venen niet, maar ik kijk mijn ogen uit. En – laten we even eerlijk zijn – mijn stresslevels schieten af en toe de hoogte in door de drukte op de autostrade. Wanneer de afrit Francorchamps in zicht komt en we met een zwier de bossen in rijden, kan het weekend echt beginnen.
Op ontdekkingstocht door het beukenbos
Hoewel je natuurlijk zonder al te veel moeite je eigen wandeling kan samenstellen, volg ik vandaag simpelweg de ‘Balade de Rêve 13’ met vertrek in Xhoffraix. Het is zaterdag dus helemaal alleen zijn is moeilijk, maar de drukte valt mee. Hoewel ik als kind meermaals in de Hoge Venen ben geweest, kan ik me daar niets van herinneren. Wat mij betreft is dit dus mijn ontmaagding en die stelt niet teleur.
Waar ik me had verwacht aan eindeloos lange houten paadjes over monotoon veenland, word ik getrakteerd op een steeds wisselende flora. Gedurende 15 kilometer leiden mijn voeten me nu eens door dennenbossen waar de grond verborgen gaat onder een zacht naaldendeken, dan weer door bloeiende weilanden en beukenbossen.
De epiceadennen waar de hoge Venen bekend om staan, worden dankzij het LIFE-project langzaamaan vervangen door de oorspronkelijke flora om het ecosysteem te herstellen. Wat concreet inhoudt dat de boompjes op sommige plaatsen nog erg klein zijn en je je een weg moet banen door een jungle van bladeren, takken en wie weet wat nog. Bij tijden voel ik me haast een ontdekkingsreiziger die ieder moment oog in oog kan komen te staan met een nog onbekend wild dier. En dat is haast niet overdreven.
Zoete zomernachten in Herve
Het is 20 juni oftewel de langste dag van het jaar. Ik heb nooit veel belang gehecht aan rituelen, overgangen of dergelijke, maar wie houdt er nu niet van eindeloze zomeravonden? En er is geen betere manier om dat te vieren dan buiten, met een glas wijn in de hand en de zon op je snoet.
Het is niet de eerste keer dat ik logeer bij Côté Verger in Battice, maar ook nu blijkt nog maar eens wat een pareltje dit is. In het midden van een terrein van enkele hectaren groot staat een imposante boerderij, met in de bijgebouwen drie kamers en een zwembad. Gastvrouw Béatrice weet duidelijk wat van inrichting en trekt dat ook door in haar chambres d’hôtes. Design en vintage gaan hier hand in hand, wat een strak en tegelijk charmant resultaat oplevert. Zelfs de kleinste details zijn tot in de puntjes verzorgd. Ik kom bijna in de verleiding om die vintage tandenborstelbeker in gerookt glas in mijn valies te proppen.
Niet alleen binnen, maar ook buiten baad je hier in luxe. Aan elke kant van het huis is wel een plekje om van de zon te genieten en uiteraard kan je je ook gewoon in het gras nestelen. Op warme zomerdagen neem je een verfrissende duik in het zwembad, dat dankzij het prachtige ontwerp trouwens ook in de winter toegankelijk is. Het was lang geleden sinds ik een échte luie zondag had beleefd. Boekje lezen, zonnen in een strandstoel, koffietjes en kersen uit de tuin: contentement in overvloed. Al had ik achteraf gezien wel een likje zonnecrème kunnen gebruiken.
Kronkelen langs kabbelende beekjes
Op maandag staat er nog een wandeling op de planning. Na een heerlijk huisgemaakt ontbijtje met streekproducten (waaronder de beruchte Hervekaas) stap ik gepakt en gezakt weer in de auto richting Hoge Venen. De kronkelende weg leidt ditmaal naar Longfaye, het startpunt van de ‘Balade de Rêve 3’. Vooral het begin en het einde van deze 12 kilometer lange tocht lonen de moeite.
De combinatie van het kabbelende water van de Bayehon met de door weer en wind getekende eiken doen mijn gedachten afdwalen naar het rijk der Elfen in ‘Lord of the Rings’. Al hoef je geen fantasy-liefhebber te zijn om dit plaatje te appreciëren. Hoewel de weg verderop af en toe wat te breed en te recht is, hoeft dat de pret niet te drukken. Adem in, adem uit en geniet van de verfrissende boslucht. Een welgekomen afleiding van het drukke alledaagse leven waarin we maar zelden de tijd nemen om echt stil te staan bij de kleine dingen.
Na drie dagen in de natuur valt de terugweg naar de stad me zwaar. Deze zomer zal er voor velen anders uitzien dan gewoonlijk, maar ook Belgische zomers zijn oh zo schoon. En dat waren we bijna vergeten.
Tekst en foto’s: Camille Van Puymbroeck
Het bericht STAYCATION. Wegdromen in het land van Herve en de Hoge Venen verscheen eerst op Metro.
