Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Willem, een 32-jarige fietshersteller.
ZICHT
Samen met mijn vriendin ben ik door Namibië getrokken met een daktent op de auto, dat was de mooiste reis van mijn leven. Vorig jaar gingen we naar Kroatië. Veel dichter, maar ook ontzettend mooi. Vooral Plitvice was prachtig. Al heb je in Namibië natuurlijk nog de wilde dieren. We zijn allebei heel sportief en op vakantie gaan we altijd wel een paar keer lopen, behalve in Namibië. Vlak daarvoor had ik net mijn eerste Ironman-triatlon gelopen. Ik vond het niet erg om even een rustpauze in te lassen. (lacht)
GEHOOR
Mijn familie is redelijk muzikaal aangelegd. Mijn grootvader heeft nog een muziekschool opgericht. Zelf ben ik minder met muziek bezig, al heb ik wel meer dan tien jaar trompet gespeeld. Waarom ik voor trompet gekozen heb, weet ik eigenlijk zelf niet goed. Ik was de eerste van de muziekschool die dat instrument speelde. Ik heb al gedacht om het terug op te frissen, maar met het sporten, het werk en een vriendin waar ik toch ook wel eens iets mee wil doen, is mijn tijd op. Dan moet je keuzes maken.
SMAAK/SPRAAK
Mijn vriendin en ik koken bijna dagelijks en vrij gezond, zeker tijdens de week. Als er een grote wedstrijd aankomt, dan hou ik wel wat rekening met wat ik eet, maar daar blijft het ook bij. Ik ga het voor de rest niet laten om tijdens het weekend eens frieten te eten of af te spreken met vrienden. Ik lust eigenlijk bijna alles, van aardappelen met groentjes en vlees, over pasta, tot Indisch. Al zou ik voor een laatste avondmaal toch eerder biefstuk met frietjes kiezen. Het hoeft niet per se speciaal te zijn.
REUK
Het is misschien niet gezond, maar ik hou eigenlijk wel van de geur van benzinestations. Ik kom er niet zo vaak. Mijn vriendin neemt het openbaar vervoer naar haar werk en ik pendel met de fiets. Het is goed voor mijn conditie, voor het milieu en ik krijg een fietsvergoeding. Alleen maar voordelen, tenzij het heel slecht weer is. (lacht) We gebruiken onze auto bewust weinig, al rij ik er ook wel vaak mee naar mijn ouders die maar een paar kilometer verder wonen. En voor boodschappen is het wel handig.
TAST
Mijn broer vroeg of ik mee wilde trainen voor een halve marathon in Brussel. Voor hem was die wedstrijd een doel, voor mij bleek het nog maar een begin. Ik begon marathons te lopen, duathlons en omdat er weinig duathlons zijn, ook triatlons. Ik kocht een koersfiets en een tijdritfiets. Omdat het onderhoud veel kost, volgde ik een avondschoolcursus fietsen herstellen. In mijn vorige job als schrijnwerker was ik ook met mijn handen bezig, nu ben ik voltijds fietshersteller. Een grote stap, maar zonder spijt.
ZESDE ZINTUIG
Mijn ouders hebben vijf kinderen. Ik ben de vierde, met één broer en drie zussen. Misschien ben ik wel de gemakkelijkste van ons vijven. Ik kan over het algemeen goed overweg met iedereen die ik ontmoet en ik stoor me niet snel aan iets of iemand. Mijn vriendin zegt soms dat ik te gemakkelijk ben en dat ik wat meer mijn eigen mening moet geven. Dat kan wel kloppen, maar ik stoor me daar meestal zelf niet aan. Het klopt ook niet dat ik geen eigen mening heb. Als iets mij niet bevalt, ga ik het ook zeggen.
Tekst door Pieter Lantsoght
Foto door Janne Vanhemmens
Het bericht Pendelaar Willem: “Van schrijnwerker naar fietshersteller was een grote stap, maar ik heb geen spijt” verscheen eerst op Metro.
