Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Masha, een 22-jarige studente Toegepaste Economische Wetenschappen.
ZICHT
Ik hou ervan om te kijken naar mensen. Iedereen is anders en mooi op een eigen manier. Als ik later oud ben, ga ik waarschijnlijk gewoon terrasjes doen, koffie drinken en naar de mensen kijken. Ik zie graag mooie dingen en ik kom dan ook graag op plekken die je meteen zin geven om alles te fotograferen. Onlangs was ik met een vriendin op de opening van The Avocado Bar in Leuven. Alles was er zo mooi! Toen het eten kwam, hebben we eerst allebei een halfuur foto’s genomen voor we eraan begonnen. (lacht)
GEHOOR
Op kot zitten we met 56 studenten en ‘s avonds komt er altijd wel iemand langs om een praatje te slaan. Ik luister graag naar alle verhalen en denk ook dat ik een goede luisteraar ben. Ik vind het oprecht interessant om anderen te horen, iedereen heeft een ander leven, met andere ervaringen. Mijn beste vriendin Emma studeert momenteel in Polen. Haar zie ik dus niet, maar we sturen elkaar de hele tijd voice messages. Dan hoor ik vrienden bezig over leuke podcasts, maar ik heb de spraakberichten van Emma.
SMAAK/SPRAAK
Eten is een genot in mijn leven. Ik ben heel veel bezig met gezond eten en koken. Daarbij ga ik ook altijd op zoek naar uitdagingen voor mezelf, zoals lekker vegan koken. Omdat ik het zo graag doe, ben ik ook een eigen foodblog begonnen. Daar ben ik nu al een tweetal jaar mee bezig. De blog is ontstaan toen ik glazen potjes met mijn ontbijt meenam naar de les en daar veel reacties op kreeg. Ik ben heel ondernemend, dus ik wil graag mijn boodschap van een gezonde, duurzame levensstijl verder uitdragen.
REUK
Ik hou van parfums en kan de verschillende geuren ook heel goed onthouden en herkennen. Onlangs vond ik een nachtcrème terug die ik vorige zomer mee had naar Senegal. Toen ik die crème opnieuw op mijn gezicht smeerde kwamen er allerlei herinneringen naar boven. Ik was daar zes weken voor een project met Joker om een recyclagecentrum voor plastic te helpen bouwen, waarbij plastic tot korrels wordt verwerkt die dan opnieuw gesmolten worden om er bruikbare dingen van te maken als kommen, bekers, deurklinken…
TAST
We zijn als Belgen redelijk afstandelijk. Soms vind ik dat wel jammer. Ik heb een jaar van mijn middelbaar in Californië gedaan en daar knuffelde iedereen elkaar, ook mensen die je niet kende. Dat was heel gewoon. Terug in België hadden mijn vrienden een feestje georganiseerd, waar ook wat nieuwe vrienden waren die ik nog niet kende. Ze gingen allemaal ongemakkelijk in een rijtje staan om mij te begroeten, waarop ik iedereen meteen een knuffel gaf. Ik voelde ze verstijven terwijl ik bleef knuffelen.
ZESDE ZINTUIG
Ik weet niet hoe het komt, maar mensen komen vaak naar mij voor advies. Van welke kruiden ze best gebruiken in een gerecht tot wat ik zou doen in een bepaalde situatie. Vandaag kreeg ik nog plots een bericht van een vriend die ik al maanden niet meer gehoord had, die raad vroeg op liefdesgebied. Misschien heb ik een soort mama-uitstraling waardoor mensen naar mij komen? Omgekeerd geven mijn vrienden me ook veel liefde en kan ik ook bij hen terecht. En anders zijn er nog de voice messages met Emma. (lacht)
Tekst Pieter Lantsoght, Foto Janne Vanhemmens
Het bericht Pendelaar Masha: “Eten is een genot” verscheen eerst op Metro.
