Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Jason, een 21-jarige student psychologie.
ZICHT
Ik ben gepassioneerd door fotografie. Het is een manier om anders naar iemand te kijken, die te begrijpen en nieuwe emoties te ervaren. Dat sprak me erin aan om ook mijn eigen creaties te maken en zo ook andere mensen te inspireren en emoties te ontlokken. Ik maak vooral portretten, maar ik ga ook graag op locatie. In het buitenland maak ik soms video’s voor EYP, het Europees Jeugdparlement. Dan probeer ik meer een verhaal te vertellen en een boodschap over te brengen, dan gewoon wat toffe beelden te maken.
GEHOOR
Ik heb in verschillende bands gespeeld. Een band onderhouden is niet zo makkelijk. Zelf was ik heel gemotiveerd om liedjes te schrijven en door te groeien, maar niet iedereen wilde er zoveel werk en tijd in steken. Een vriend die bassist was in onze band, speelt nu nog bij Mooneye, een winnaar van De Nieuwe Lichting op Studio Brussel. Soms denk ik: dat had ook onze band kunnen zijn. Aan de andere kant zijn er ook andere kansen opgedoken en ben ik dieper kunnen ingaan op mijn passie voor foto- en videografie.
SMAAK
Met mijn moeder ben ik van Indonesië naar België verhuisd toen ik klein was. Hier heeft ze mijn Italiaanse vader leren kennen, die ons geadopteerd heeft. Een van zijn lievelingsgerechten is minestrone, bonensoep. Dat lust ik helemaal niet, maar het komt toch vaak op het menu. Als hij op zakenreis is, maakt mijn moeder meer pikante Indonesische gerechten, want daar kan hij dan weer niet zo goed tegen. De keuken thuis is altijd een mix geweest: Italiaans, Indonesisch en met een Belgische toets. (lacht)
TAST
Op mijn veertiende is mijn vingertop gebarsten toen die onder een tafel terecht is gekomen. Ik heb anderhalf jaar geen gitaar kunnen spelen. Toen het eindelijk genezen was, had ik zoveel zin om terug te spelen. Ik hield een soort wedstrijd met een vriend uit de muziekschool waarbij we altijd meer wilden kunnen dan de andere. Ik ben er echt ingevlogen om mijn achterstand in te halen. Dan had ik bijvoorbeeld tegen de volgende les tien nieuwe stukken leren spelen in plaats van de twee die gevraagd waren.
GEUREN
Onlangs ging ik met een vriend Mexicaans eten. Hij vroeg me hoe het smaakte, want er zat nogal veel koriander op. Elke keer als ik koriander eet of ruik doet me dat denken aan het huis van mijn oom in Brussel. Ik denk dat hij grote fan is, want als ik daar over de vloer kom is die geur het eerste wat mijn neus binnendringt. Blijkbaar zijn er veel mensen die koriander niet lusten en vinden dat het naar zeep smaakt. Ik heb er een gemengd gevoel bij. Ik lust het wel, maar ik vind de smaak vaak te sterk.
ZESDE ZINTUIG
Door bezig te zijn met fotografie en videografie heb ik nog meer oog voor detail gekregen dan vroeger. Ik let meer op mijn omgeving dan veel van mijn vrienden. Soms begin ik over iemand die we gezien hebben en kan ik perfect zeggen wat die droeg en wat die deed in welke volgorde. Dan kijken ze soms raar op, omdat ze daar allemaal niet op gelet hebben. Als ik een plek voor de zoveelste keer passeer en plots een detail zie waar ik nooit eerder op gelet had, daar hou ik van. Ik hou mijn ogen altijd open.
Tekst door Pieter Lantsoght
Foto door Janne Vanhemmens
Het bericht Pendelaar Jason: “Thuis koken we een mix van Italiaans, Indonesisch en Belgisch” verscheen eerst op Metro.
