Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Arno, een 25-jarige collectiebeheerder.
ZICHT
Kunst is iets wat mij bezighoudt, al van kinds af aan. Ik ben door mijn moeder altijd meegenomen naar musea in binnen- en buitenland. Gelukkig ging ik graag mee. Voor mijn werk controleer ik de meer dan 20.000 kunstwerken van de collectie van de Vlaamse Gemeenschap die verspreid hangen bij openbare instellingen over heel België. Sinds kort doe ik ook de selectie. Onlangs kwam de Vlaamse vertegenwoordiger van Rome over de vloer voor kunstwerken op zijn kantoor. Dan selecteer ik wat werken uit ons depot.
GEHOOR
Tijdens mijn studies in Antwerpen heb ik de opera ontdekt. Een vriend werkte er ook als suppoost en zo kon ik af en toe ook eens een generale repetitie meepikken. Ik heb er de klassieke muziek ontdekt. Daarvoor was het eerder populaire muziek. Mijn vader werkte voor de gemeente Rotselaar, waar Werchter een deelgemeente van is. Er zijn foto’s van mij als 3-jarige op de wei van Rock Werchter. Van gehoorbescherming hadden ze midden jaren 90 nog niet gehoord. Ik ben nu dan ook een beetje doof. (lacht)
SMAAK
De ouders van een vriendin waarmee ik gestudeerd heb hadden een buitenverblijf in Portugal. Ik heb de kans gehad daar een dikke twee weken te mogen verblijven. Het huis lag in de Alto Alentejo, een streek ter hoogte van Lissabon, maar tegen de Spaanse grens en helemaal niet toeristisch. Op restaurant kreeg je er dan ook de echte lokale gerechten te eten. Sindsdien ben ik nogal into Portugal en de Portugese keuken. Het is een heel eerlijke, brute en – om het met de woorden van Pascale Naessens te zeggen – pure keuken.
TAST
Het was voor mij snel duidelijk dat ik meer collectiemanagement zou gaan doen. Zelf restaureren, daarvoor voelde ik me niet zelfverzekerd genoeg. Je werkt niet alleen met mensen hun fysiek of monetair bezit, maar aan kunst is er ook heel veel emotie verbonden. Ik zou het mezelf nooit kunnen vergeven als ik iets fout zou doen. Veel van de werken uit onze collectie hebben ook een bepaalde kunsthistorische waarde. Dat benadruk ik vaak als ik op een locatiebezoek ga, want een ongeluk is snel gebeurd.
REUK
Ik heb iets met geuren die herinneringen oproepen. Als kind ben ik ooit op vakantie geweest naar de Canarische Eilanden en er zijn geuren van die reis die me altijd zijn bijgebleven. Het gebeurt soms dat ik op straat loop en plots zo’n geur ruik. Dan kan ik echt even stilstaan en het helemaal in me opnemen. Meestal is het maar een seconde, voor het weer weg is. Alleen de herinnering blijft. Het oude parfum van mijn mama is nog zo’n geur. Als ik dat parfum plots ruik, denk ik altijd meteen aan haar.
ZESDE ZINTUIG
Ik ben enorm weetjesverslaafd, met een lichte obsessie voor Wikipedia. Soms kan ik echt blijven lezen en dan merk ik plots dat ik al een uur aan het doorklikken ben. Gelukkig quiz ik heel graag. Daar kan ik mijn kunsten tentoonstellen. (lacht) Onlangs deed ik mee aan een grote quiz in Lier met meer dan 90 ploegen, waaronder die van Bart De Pauw. We stonden de hele quiz tweede, maar tijdens de laatste ronde zijn we toch nog gewonnen. Dat gaf een goed gevoel én ik heb er een printer aan overgehouden.
Tekst door Pieter Lantsoght
Foto door Janne Vanhemmens
Het bericht Pendelaar Arno: “Ik ging al naar Werchter toen ik drie jaar was” verscheen eerst op Metro.
