Suiker en vet: wie graag slank én gezond wil blijven, houdt die twee voedingsmiddelen best zo ver mogelijk uit de buurt. Althans, als we de wetenschap moeten geloven. Maar onze kennis over zowel vet als suiker dateert nog uit de jaren 60. Zijn die adviezen nog wel accuraat?
De afgelopen halve eeuw woedt er een hevige oorlog onder de voedingsdeskundigen over wat er nu het schadelijkst is: vet of suiker. De afgelopen tien jaar kreeg het ant-suikerkamp gelijk, maar een nieuwe studie in het vakblad Science spreekt dat nu tegen. “We mogen de suikerindustrie niet demoniseren”, verklaren twee historici in De Standaard.
De vetoorlog dateert al van midden de vorige eeuw, toen steeds meer mensen overleden door toedoen van een hartfalen. Anno de jaren 60 werden vet en cholesterol hiervoor verantwoordelijk geacht. Dat inzicht resulteerde eind jaren 70 in de eerste voedingsadviezen voor de bevolking in de VS. “Amerikanen moeten minder vet eten”, klonk het klaar en duidelijk.
Obesitasepidemie
De lightproducten volgden in een snel tempo, tot de obesitasepidemie uitbrak en wetenschappers begonnen te vrezen dat de anti-vettheorie toch niet helemaal waterdicht is. Vanaf dan begon de focus meer en meer naar suiker te verschuiven.
Uit een recent onderzoek van de correspondentie tussen de suikerindustrie en wetenschappers blijkt dat de industrie wel degelijk geld op tafel gelegd heeft om de resultaten van onderzoeken te sturen. Zo werd een professor van Harvard door de suikerindustrie betaald om een studie te publiceren waaruit blijkt dat vet slecht is, en suiker onschadelijk.
Betaald door de industrie
Maar die bewering wordt nu in Science opnieuw onderuit gehaald. De bewuste professor schreef al veel langer dat vet slecht is en suiker minder slecht. De suikerindustrie betaalde hem gewoon om zijn onderzoek verder uit te spitten. In de jaren 60 was er sowieso meer bewijslast tegen vet en cholesterol dan tegen suiker. Bovendien was het in die periode heel gewoon dat wetenschappers zich lieten betalen door de industrie, zonder dat ze dat verplicht moesten aangeven. Nu is dat laatste verplicht.
De conclusie? Baseer je kennis over voeding niet langer op onderzoeken uit het verleden, maar ga of op hedendaagse inzichten.
