Bo Burnham heeft het gemaakt. Op zijn 16de brak hij door met zijn video’s op YouTube en intussen wordt hij gevolgd door miljoenen fans die gretig zijn stand-upshows op Netflix verslinden (‘What’ en ‘Make Happy’). Nu heeft hij met ‘Eighth Grade’ zijn eerste film geregisseerd en die wordt al meteen bejubeld. Een gesprek met een klein genie dat blijft verrassen.
‘Eighth Grade’ is het portret van Kayla, een tiener die slecht in haar vel zit maar bij iedereen in de smaak probeert te vallen via sociale media. Waarom speel je zelf niet mee?
Bo Burnham: «Ik heb lang stand-up gedaan en was dat een beetje beu. Ik wou werken met nieuwe mensen en praten over internet en hoe het is om daarmee op te groeien. Het was aanvankelijk dus niet de bedoeling om een film over puberteit te maken. Ik wou het gewoon hebben over wat ik voel en vreemd genoeg doe ik dat via het personage van een 14-jarig meisje.»
Heb je altijd al een film willen maken?
«Ik liep als kind niet op straat rond met een camera, nee. Ik wou toneelspelen en ben uiteindelijk met stand-up begonnen. Tijdens de voorbereiding van mijn twee shows besefte ik hoe leuk ik de regie vond. Ik werk graag met acteurs en creëer graag iets met het technische werk van anderen.»
Het resultaat mag er zijn. Hoe ben je erin geslaagd niet de mist in te gaan?
«Blunderen was inderdaad uitgesloten. (lacht) Daarom heb ik me omringd met talentvolle mensen. Een jong en energiek team. Het is een film over het digitale tijdperk, op een erg digitale manier gedraaid.»
Hoe kwam je terecht bij de onbekende Elsie Fisher, die op haar 14de de pannen van het dak speelt?
«Ze is gewoon naar de casting gekomen. Ik denk dat zij de tweede actrice was die we zagen en ik wist meteen dat zij Kayla zou spelen. Alle andere meisjes speelden haar verlegenheid op een passieve manier. Elsie begreep meteen dat iemand verlegen zichzelf kan forceren om zelfzeker te zijn.»
Was jij als tiener even vreemd als Kayla?
«Ik denk het wel, maar volwassen zijn is nog veel vreemder. Het leven is over het algemeen zo ongemakkelijk… Maar we zijn geneigd het ons te herinneren als een film en de slechte dingen te vergeten.»
De vader van Kayla begrijpt niets van de wereld waarin zij opgroeit.
«Tegenwoordig is een leeftijdsverschil van drie jaar al genoeg om het gevoel te hebben dat je van een andere planeet komt. Ik kreeg bijna een hartaanval toen iemand, die maar een beetje jonger is dan ik, zei dat hij Twitter al sinds de basisschool gebruikt. (lacht) Kayla praat over Snapchat. De generatiekloof wordt almaar kleiner. Binnenkort hebben we het over maanden in plaats van jaren.»
Veel comedians klagen dat er niet meer om alles mag gelachen worden. Jij trekt je daar blijkbaar niet veel van aan en komt er nog mee weg ook.
«Sommige mensen denken dat het slechte tijden zijn voor comedians. Maar ik speel liever voor een publiek dat uit zijn vel springt dan voor iemand die half in slaap ligt. Mensen begrijpen eindelijk dat een grap niet zomaar een grap is. Stand-up moet een plek zijn waar je zwarte humor kunt verkennen zonder taboes. Grappen kunnen natuurlijk sociaal toxische gedachten weerspiegelen. Het is aan ons om ons daarvan bewust te zijn. Als een komiek alleen maar grappen maakt over homo’s, is er een probleem.»
Keer je ooit nog terug als stand-upper?
«Ja, maar ik weet nog niet wanneer.»
Stanislas Ide
Het bericht MOVIES. Eighth Grade: puberteitscrisis in het digitale tijdperk verscheen eerst op Metro.
