Een herbruikbare inbrenghuls voor tampons. Toegegeven, ik was gefascineerd toen ik het zag voorbijkomen. Hoe zou dat dan in z’n werk gaan? Is het wel hygiënisch? Heb ik eindelijk een min of meer ecologische oplossing voor die oh-zo-vervuilende tampons gevonden? Het product was nieuw en veel reviews waren er nog niet, dus dat vroeg om een test.
Bebloede wasmanden
De menstruatiecup, het herbruikbaar maandverband en zelfs de menstruatiebestendige slipjes kende ik intussen wel. Als zelfbenoemde milieubewuste millennial zijn dat alternatieven die ik maandelijks – die frequentie is niet toevallig – overweeg. Maar eerlijk gezegd zit ik niet te wachten op een met bloed besmeurde wasmand. Of op een plastic opvangbeker, opgepropt in m’n intieme delen. Wellicht is het het proberen waard, maar tampons zijn nu eenmaal mijn comfort zone en dan liefst die met inbrenghuls. En daar wringt het schoentje.
Ik wist wel dat mijn keuze ecologisch onverantwoord was, maar de concrete cijfers kwamen toch aan als een koude douche. Zo’n plastic inbrenghuls doet er namelijk 500 jaar over om af te breken. En per maand worden er wereldwijd 10 miljard van weggegooid. Ik ben geen rekenwonder, maar alles bij elkaar zorgt dat voor een enorme berg afval die er niet kleiner op wordt. De idee van een eindeloos herbruikbare inbrenghuls klinkt dus plots heel verleidelijk – voor zover dat mogelijk is wat betreft tampons.
Herbruikbare inbrenghuls
De D. van het merk DAME is zogenaamd de eerste herbruikbare inbrenghuls die op de markt werd gebracht. Voor zo’n dertig euro heb je het ding in huis. Je kan er tampons bijbestellen, maar in principe is de inbrenghuls compatibel met elk merk. Gaat je D. stuk, dan krijg je volgens DAME gratis een nieuwe. Het Britse merk wil bovendien volledig CO2-neutraal zijn binnen een jaar en schenkt D.’s aan goede doelen. Klinkt allemaal heel mooi, maar het draait mij toch vooral om de werking. Is zo’n ding wel praktisch?
Voor een keer kijk ik bijna uit naar mijn maandstonden – daar heb ik trouwens al snel spijt van, maar dat is een andere zaak. Wanneer het moment van de waarheid is aangebroken, doe ik mijn D.-pakketje open. Ik ontdek twee doosjes tampons, een tinnen blikje, een bewaarzakje en uiteraard de smaragdgroene inbrenghuls zelf. Over de verpakking niets dan goeds: de doosjes zijn gemaakt van gerecycleerd papier en alles ziet er bijna instagrammable uit. Bovendien zit er ook een gebruiksaanwijzing bij, wat wel zo handig is.
Geklungel en wasbakken
Op zich is het poepsimpel. Je doet de D. open, steekt de tampon erin, haalt het draadje door de daarvoor voorziene gleuf en doet de inbrenghuls weer dicht. Vervolgens begint het eigenlijke werk en dat loopt helaas stroever dan verwacht. Het blijkt nogal een gepriegel te zijn om alles vlotjes te doen verlopen. Tijdens mijn geklungel geef ik mezelf een denkbeeldig schouderklopje: slim om dit eerst thuis te testen. Uiteindelijk doe ik ongeveer anderhalve minuut over het hele proces – op toilet heeft dat veel weg van een eeuwigheid. Omspoelen, afdrogen en klaar. Alles zit trouwens prima, wat dat betreft merk ik geen verschil met ‘normale’ tampons.
Helaas merk ik de tweede keer weinig verbetering en die trend zet zich verder. Moeilijk of echt onaangenaam is het niet, maar het vraagt gewoon wat tijd. Nu heb ik daar thuis niets op tegen en vind ik het die extra minuut wel waard. Want: geen plastic afval. Met dit artikel in gedachten verplicht ik mezelf om het op z’n een keer op het werk te proberen. En dat beklaag ik me al snel. Nee, je moet je als vrouw absoluut niet schamen voor je maandstonden. Maar openlijk uit het toilet wandelen met iets dat veel weg heeft van een bebloede vinger van Shrek, om die vervolgens om te spoelen in de gemeenschappelijke wasbak, is gewoon niet mijn favoriete bezigheid.
Geslaagd?
Of ik de D. nog ga gebruiken? Absoluut. Thuis, op mijn gemak (pun intended). Aan mijn eigen wasbak. Dat scheelt op zich al een hoop plastic en daar voel ik me goed bij. Op het werk – en op andere openbare plaatsen – houd ik het toch maar bij ecologische tampons met een kartonnen inbrenghuls. Iets minder goed voor het milieu, maar een pak beter tegen mijn vuurrode wangetjes.
Het bericht Getest: hoe goed werkt een herbruikbare tamponinbrenghuls? verscheen eerst op Metro.
