Biovlees is niet per se gezonder en lekkerder dan vlees van de slager

Wil je de beste kwaliteit van rundvlees, dan ga je het best naar de zelfstandige slager. Dat blijkt uit een onderzoek van consumentenorganisatie Test Aankoop. Opvallend: biologisch vlees is niet per se lekkerder en gezonder, maar kent dan weer andere voordelen.

Om te weten waar de consument het best zijn stuk rundvlees kan kopen, kocht Test Aankoop 39 stukken dunne lende, bijna allemaal van Belgische origine: 10 stalen waren afkomstig van supermarkten (Carrefour, Colruyt, Delhaize, Albert Heijn, Aldi, enzovoort) en 11 stalen kwamen uit biowinkels (Bioplanet, Sequoia, Färm, enzovoort). Voor nog 18 andere ging Test Aankoop langs bij zelfstandige slagers, waaronder 8 biologische slagers.

Sappiger vlees

Vlees van de slager kwam volgens het expertenpanel als beste uit de bus. Volgens Test Aankoop komt dat omdat het vlees bij de lokale slager grotendeels afkomstig is van vrouwelijke runderen, waarvan het vlees sappiger is en beter smaakt. Vrouwtjesrunderen worden pas op latere leeftijd geslacht omdat ze eerst kalven moeten voortbrengen, waardoor hun vlees smaakvoller is. Rundvlees uit de supermarkt komt over het algemeen van jonge mannetjesrunderen, die een stuk magerder zijn en geselecteerd werden op basis van uniforme kwaliteit. Gevolg: minder sappig en minder lekker vlees.

Biovlees

Opvallend is dat Test Aankoop vaststelde dat biovlees niet per se gezonder of lekkerder bleek te zijn, en dikwijls zelfs meer vet bevat dan alternatieven zonder biolabel. Biologisch rundvlees bevat trouwens ook wat meer verzadigd vet dan ‘niet-bio’. De consumentenorganisatie benadrukt wel dat het in de biologische landbouw niet toegelaten is om kunstmest of synthetische pesticiden te gebruiken voor het veevoeder en dat er veel aandacht wordt besteed aan het welzijn van de dieren, wat dan weer andere positieve elementen zijn.

Geen regelgeving

Test Aankoop stipt aan dat er geen specifieke Belgische of Europese regelgeving bestaat omtrent de benamingen van rundvlees. Daardoor kunnen fabrikanten zelf beslissen wat er op het etiket staat en circuleren er heel wat culinaire termen (zoals ‘chateaubriand’ of ‘tournedos’) of niet-bestaande namen (zoals ‘steak van de chef’, ‘steak maître d’hôtel’) in plaats van de officiële benamingen. In dat geval kan de consument maar moeilijk achterhalen om welk stuk van de koe het precies gaat en of de gevraagde prijs wel terecht is. Daarom pleit Test Aankoop voor een wettelijk kader dat producenten oplegt het juiste spierstuk van het rund op te geven op het etiket.