In het televisieprogramma ‘Down the road’ beleven zes jongvolwassenen met het syndroom van Down de reis van hun leven. Presentator Dieter Coppens krijgt daarbij hulp van begeleidster Saar Pelgrims. Zij gunt Metro een blik achter de schermen van de hartverwarmende reeks. «Ik ben met mijn gat in de boter gevallen.»
Saar Pelgrims (foto rechts) verzorgde, samen met Dieter Coppens, de begeleiding van de groepen in Zuid-Afrika, Spanje en Marokko en – nog niet uitgezonden – Lapland. Na het bekijken van seizoen 1 dat ze hartverwarmend, grappig en ontroerend vond, waagde Saar haar kans om begeleider te worden van de volgende reis. Ze heeft nooit durven vragen waarom net zij werd gekozen uit de meer dan 150 sollicitanten maar vermoedt dat haar engelengeduld en haar no-nonsense aanpak er iets mee te maken hebben. Zij is in ieder geval heel blij dat ze werd uitgekozen en zegt «dat ze met haar gat in de boter is gevallen».
Op het ritme van de groep
De volledige groep die op reis vertrekt bestaat uit ongeveer 24 personen: de cast, de begeleiders en de crew. Ze trekken samen op pad voor een heel intensieve trip waarop ze lange dagen maken en volledig op elkaar zijn aangewezen. De redactrices helpen bij het inpakken van de bagage van de cast en de begeleiders helpen cameramannen om hun beelden te schieten. Wist je trouwens hoe je tijdens een wandeling een hele groep kan laten ‘bevriezen’ in hun beweging zodat cameramensen hun positie kunnen veranderen? 1, 2, 3 piano en freezen maar!
De begeleiders en de crew hebben geleerd te reizen op het ritme van de groep. Door scha en schande ondervonden ze dat wanneer één van de deelnemers ergens mee zit, dit eerst aandacht moet krijgen vooraleer verder te gaan. Dit vergt van iedereen een dosis flexibiliteit en vooral geduld. Daarnaast is het nodig om genoeg rustmomenten in te plannen voor zowel de deelnemers als de crew.
De rol van de camera
«’t Is verrassend hoe snel de deelnemers de camera vergeten. Ze zijn heel goed in het doen alsof de camera er niet is en doen gewoon hun ding,» weet Saar. Om een goed beeld van de cast te kunnen geven, is het vooral interessant om te filmen wat hun reacties zijn op wat er gebeurt, hoe ze zelf hun vrije tijd invullen en waarover ze onder elkaar spreken. Dat is ook de reden waarom de begeleiders niet onmiddellijk ingrijpen wanneer er een probleem of conflict is. Het is veel interessanter om te laten zien hoe de deelnemers er zelf mee omgaan en een oplossing uitdokteren.
De impact van de reis
De avontuurlijke reizen van Down the road hebben wel wat impact voor alle betrokkenen. Saar zelf vindt vooral de gesmede vriendschappen fantastisch. Die met de cast zijn echt voor het leven. In tijden van lockdown wordt ze elke dag wel door één van de ondertussen 18 deelnemers ‘gevideobeld’. Ze kan niet elke keer opnemen maar wanneer ze dat wel doet, is de glimlach die ze in die eerste seconde ziet, onbetaalbaar.
Omwille van Covid-19 keerden Saar en de ‘Down the road’-familie in maart vervroegd terug uit Lapland. Pas bij terugkeer uit hun afgelegen reisbestemming beseften ze hoe serieus de situatie is. Deze maakt nadenken over een volgende editie moeilijk natuurlijk. Onder het motto ‘dream now, travel later’ durft Saar wel voorzichtig te dromen van de volgende reisbestemming op haar persoonlijke bucketlist: Madagaskar. Maar eerst is er dus seizoen 4 van ‘Down the road’ in Lapland.
Carla Borgmans
van Karavaan vzw
Dit artikel verscheen ook in De Karavaan, het magazine over duurzaam reizen van Karavaan vzw.
Het bericht Achter de schermen van ‘Down the road’ verscheen eerst op Metro.
