Laat er geen twijfel over bestaan: 2019 zal de muziekannalen ingaan als ‘Het Jaar van Zwangere Guy’. Nadat debuutplaat ‘Wie is Guy?’ op algemene lof werd onthaald, hij elke festivalweide en club tussen Menen en Peer platspeelde, en passant ‘Brusseleir van ‘t joêr’ werd, besluit hij zijn boerenjaar met een tweede album. Op ‘BRUTAAL’ keert Gorik van Oudheusden terug naar de roots: snoeiharde en compromisloze hiphop.
De sympathieke Brusselaar heeft op de dag van het interview kamp opgeslagen in de Ancienne Belgique, waar hij jaren geleden nog in de keuken labeurde. ’t Kan verkeren, wist Bredero al in de 17de eeuw.
Gorik, ga je ermee akkoord dat er op ‘Wie is Guy?’ meer commerciële nummers staan, en dat ‘BRUTAAL’ eerder de fans van het eerste uur zal bekoren?
“Absoluut. Dat was ook de bedoeling. Ik wou een koud winteralbum maken. En waarom ‘BRUTAAL’? Ik had al een aantal nummers geschreven en had nog een titel nodig voor het album. Ik krijg vaak te horen dat ik brutaal overkom, en ik ga dat ook niet onder stoelen of banken steken. Daarnaast houd ik ook van het brutalisme, de architectuurstijl waarbij alles heel hard uit beton opgetrokken is. In de jaren na de oorlog, waarin het snel moest gaan, was die stijl zeer populair. Ik vind dat prachtig, dat staat er, dat is grijs, dat is koud, dat is ‘Bam, in uw face’. Het leek me ook een mooie rode draad voor het album. En terwijl ik het woord ‘brutaal’ opschreef in mijn boekje, ik ga dat moment nooit vergeten, zie ik ineens BRU of Brussel en taal staan. Toen wist ik het zeker: dit wordt de titel.”
Je had een titel, maar dan moest je de nummers selecteren die bij dat verhaal pasten. Hoe beslis je welke nummers de cut halen?
“Dat is het moeilijkste dat er is. Het is een soort van kindermoord. Ik doe dat samen met het hele Zwangere Guy-team, van de lichtingenieur tot mijn beste vrienden. Die laat ik alles horen, en op hun gevoel ga ik af. Als ik twijfel, en zij beamen dat, dan laat ik het sowieso links liggen. En als zij zeggen: ‘dees is hard’, weet ik: gaan.”
In ‘Ellebogenwerk’ gebruik je opnieuw een quote van psychiater Dirk De Wachter. Hij zegt dat de maatschappij succes bestempelt als onze eigen verdienste, maar ziet het zelf als een samenloop van toevallige omstandigheden. In hoeverre heb jij het gevoel dat je succes je eigen verdienste is?
“Voor een klein deeltje. In dat fragment zegt dr. De Wachter ook dat succes afhankelijk is van heel wat verschillende factoren. Zonder mijn beatmakers en de mannen van STIKSTOF was Zwangere Guy bijvoorbeeld nooit mogelijk geweest. Succes wordt ook gemaakt door anderen die het je gunnen.”
Was het een vreemde sensatie om opeens te merken van ‘shit, ik ben een ster’?
“Wah, een ster, ik haat dat woord. Het gevoel is wel iets euforisch, dat met niets te vergelijken valt. Niet met seks, noch met stoned zijn, noch met elke andere invloed van drank of drugs. Het is iets … (zoekt naar woorden) supermooi. De mengeling van de energie van het publiek en de adrenaline die op dat moment door uw bloed raast, is de beste dope die er is.”
Succes gaat gepaard met materiële welvaart. Heb je het gevoel dat succes je heeft veranderd?
“Wel, daar gaat de plaat ook een beetje over. Ik heb schrik om mensen te verliezen in het succes. Ik geloof heel hard in ‘Mo money, mo problems’, om het even als Biggie te zeggen. Ik kan gelukkig wel heel goed met geld omgaan. Toen ik op mijn 13de 1.600 euro per maand verdiende bij een bakker, zei mijn ma meteen dat ik de helft van dat geld opzij moest zetten.”
“Ik ben ook niet super gefocust op materiële zaken. Ik vind het wel belangrijk te kunnen doen wat ik wil. Lekker kunnen eten, op tijd en stond de kleren kopen die ik wil, kunnen reizen vooral, heel belangrijk. Ik heb ook recent een huis gekocht in Schaarbeek.”
In ‘Grijze Zone’ stel je deel uit te maken van het probleem omdat je te veel vis en vlees eet en de wereld rondvliegt. Is de klimaatproblematiek iets wat je bezig houdt?
“Ik ben er me bewust van, maar heb niet het gevoel dat ik op mijn eentje er veel aan kan doen.”
Misschien kan jij met de grote aanhang die je hebt, wél een verschil maken op dat vlak.
“Misschien, maar ik ga hier geen veganrapper worden hé. (lacht) ‘Laten we maïs eten, laten we de fiets nemen’. Neen, ik hou het rauw. Ik ben ook de zoon van een slager, dat mag men niet vergeten.”
Een ander politiek ‘hot topic’ zijn de aanslepende formatiegesprekken. Als overtuigde belgicist moeten ze je irriteren.
“Ik denk dat zowat elke partij zich diep moest schamen. De PS, de N-VA, de CD&V, de Open Vld, ze zijn allemaal schandalig. We mogen ook niet vergeten wat er allemaal gebeurt in de cultuursector. Jambon (spreekt het uit op z’n Frans) is niet de enige rotte appel, om het nog beleefd te houden, CD&V en Open Vld hebben evengoed hun poot daaronder gezet.”
Zie je een alternatief voor het huidige systeem?
“Alles in de fik. (lacht) Neen, ik heb geen alternatief. Daarmee ook dat ik muziek maak. Muziek is mijn wapen.”
Ben je ooit al gevraagd om op een politieke lijst te gaan staan?
“Die vraag is me zeker al gesteld. En het antwoord was een resolute ‘Fuck you’. Daar ga ik niet aan meedoen, jongen.”
Nog goeie voornemens voor 2020?
“De beste liveshow ooit maken en vijf kilo verdikken.” (lacht)
En wat wens je de mensheid toe?
“Een goede gezondheid. Zelfs aan de mensen waar ik een hekel aan heb.”
Aaron Verbrugghe
Het bericht SOUNDCHECK. Zwangere Guy bekroont jaar van de doorbraak met tweede album ‘BRUTAAL’ verscheen eerst op Metro.
