Het is niet iedereen gegeven om even futuristisch als retro louter instrumentaal te pingpongen met bezwerende grooves, inventieve soundscapes en verleidelijke melodieën. STUFF. doet het con brio en met volle goesting op de derde plaat ‘T(h)reats’.
Mooi hoe je als luisteraar subtiel bij de les wordt gehouden via heerlijk samenspel vol vraag en antwoord. Was de inspiratie zo vrijgevig?
Joris: «We hebben in 2019 heel wat inspirerende concerten gespeeld die ons als band zeker deden groeien. Naar aanloop van deze plaat hebben we heel wat gediscussieerd over richtingen of wat dan ook maar we geraakten er niet uit. Zelf vind ik dat de sterkte van STUFF. zich vooral situeert in het samenspelen en de reactie van de ene op de andere.»
Andrew: «We hadden nog wel wat nummers achter de hand die we live gespeeld hadden maar nog niet op plaat waren verschenen. Songs die na het vorige album zijn ontstaan en die we toch wel wilden opnemen. We hebben vier lange improvisatiedagen ingelast en iedereen bracht ideeën aan. De stukken die werkten, hebben we meegenomen naar deze plaat.»
Joris: «Het is ook altijd aftasten wat er live goed werkt en wat er in de studio overeind blijft. Het zijn twee verschillende werelden.»
Lander: «En we hebben er ook op gelet dat we voldoende atmosferische dingen konden meenemen. Je moet het album ook thuis kunnen uitluisteren. We zitten dan samen en iedereen legt voor wat hij zelf al bedacht heeft.»
Andrew: «Eerst improviseren, daarin knippen en bijkleuren en vervolgens de flarden composities van alle afzonderlijke leden tot een geheel brengen waarin iedereen zich kan terugvinden.»
Joris: «En het mag best wel eens complex zijn zolang het de toegankelijkheid maar niet in de weg staat.»
Is STUFF. een democratie op het einde van de rit?
Andrew: «Dat is een moeilijke. (lachend) Laten we stellen dat we een unanimiteit zijn. Iedereen moet het goed vinden of het komt er niet op. Een moeilijke bewindsvorm want je kan zolang over zaken doorbomen dat het uiteindelijk een compromis wordt en dat willen we net niet. Er is geen plaats voor iets als ‘ça va’.»
En live wordt het sowieso weer een ander verhaal, niet?
Lander: «Absoluut. Het voordeel van een live concert is dat je speelt als improviserend muzikant en je jezelf niet hoeft te aanschouwen. Je zit dan echt midden in het moment. De ene gaat naar links, de andere naar rechts en iemand anders probeert het midden te zoeken om alles bij elkaar te houden. Iedereen beleeft een song anders wanneer we op het podium staan.»
Joris: «En je voelt wel wanneer iets al dan niet werkt. Als het werkt ontstaat er een bijzondere energie die het ware een zesde bandlid wordt.»
Andrew: «Wij moeten het vuurtje stoken, er eens goed in blazen en de steekvlam krachtig genoeg maken zodat het publiek kan meegenieten.»
Live staan jullie altijd dicht bij elkaar. Met een reden veronderstel ik.
Andrew: «Er moet iets gebeuren op het podium met licht of wat dan ook, maar wij zijn niet de focus. De muziek die we samen brengen op dat moment is de focus. We staan inderdaad heel dicht bij elkaar zodat we snel kunnen inspelen op wie iets aanbrengt. We hebben er al eens aan gedacht om de lichtshow van het podium gewoon over te zetten naar het publiek. De toeschouwer moet in een soort trance geraken. Het is best oké dat ze dan even naar het podium kijken en zich afvragen wat die vijf rare gasten daar allemaal aan het doen zijn. Zoals er vroeger in de discotheken nog geen spot op de dj stond en die geen goddelijke status had.»
Net voor het interview kregen jullie de eerste doos met vinylexemplaren. Het valt meteen op dat er op de vinylhoes geen bandnaam of titel staat, waardoor het abstracte werk van de Belgische constructivist Guy Vandenbranden nog beter uitkomt.
Andrew: «We hebben voet bij stuk gehouden en nu ik het zie, besef ik wel waarom. Het artwork met de verschillende kleurenvlakken komt gewoon veel beter uit en oogt mysterieuzer. Het album verschijnt ook op cd, maar dat is meer en meer een onzeker medium. (lachend) Feit is wel dat als die verwoestende zonnewind ooit voor een magnetische schokgolf zorgt die alle digitale zaken platlegt, je gewoon een nagel moet nemen en de groef van het vinyl volgen. Dan heb je toch nog muziek en kan STUFF. een zekere toekomst tegemoet zien.
Dirk Fryns
‘T(h)reats’ is uit op Sdban Records.
Het bericht SOUNDCHECK. STUFF., de experimentele mishmash van jazz, funk, hiphop en een korf andere genres, baart nieuwe plaat verscheen eerst op Metro.
