Het filmfestival MOOOV is dit jaar aan zijn tiende editie toe, maar de organisatoren halen al veel langer films uit de minder bekende windstreken naar België. Deze keer spreidt het festival zich over acht steden in heel Vlaanderen, en het aanbod oogt even divers als exotisch. Door het programma grasduinen geeft op zich al de indruk dat je een wereldreis maakt. Een voorproefje.
Yuni (Indonesië)
Gedwongen huwelijken komen wel vaker voor in verhalen uit andere culturen, maar de waarheid is niet altijd zo uitgesproken. ‘Yuni’, een film uit Indonesië, laat zien dat de druk voelen om te trouwen vaak geniepiger is. Het titelpersonage zit in haar laatste jaar middelbaar en droomt ervan om verder te studeren. Maar haar omgeving maakt dat moeilijk. Hoe dramatisch dat ook klinkt, ‘Yuni’ maakt er zowaar een warm en optimistisch verhaal van.
The Blue Girl (Iran)
Voetbal is koning, zelfs in de verste uithoeken van Iran. In ‘The Blue Girl’ zijn de kinderen van een Koerdisch bergdorp verzot op het spelletje. Enig probleem: waar zij wonen, is het niet zo simpel om een voetbalveld aan te leggen dat enigszins bespeelbaar is. Maar ‘niet simpel’ is niet hetzelfde als onmogelijk. Een stralende familiefilm die tussen de regels ook iets te zeggen heeft over gendergelijkheid.
Aloners (Zuid-Korea)
Professioneel succes is heilig, zeker ook in Zuid-Korea. De keerzijde van die medaille is diepe eenzaamheid, en daar gaat het over in het ingetogen drama ‘Aloners’. Hoofdfiguur Jin-ah werkt in een callcenter en is een onberispelijk toonbeeld van toewijding. Maar ze weet niet hoe ze in het dagelijks leven moet omgaan met anderen, zelfs niet met haar eigen vader.
Prayers for the Stolen (Mexico)
Mexico heeft ongetwijfeld veel mooie kanten, maar het is vaak de donkere zijde die we te zien krijgen. Ook in ‘Prayers for the Stolen’, een wurgend drama. Elke avond krijgen de inwoners van een afgelegen bergdorp de daver op het lijf, want elk moment kunnen de kartels binnenvallen om meisjes te roven. Eén oplossing: hun haar kort knippen, zodat ze op jongens lijken.
Once Upon a Time in Uganda (Oeganda)
Ooit gehoord van Wakaliwood? Het is een filmstudio in Oeganda, waar de onvermoeibare en immers positieve Isaac Godfrey Geoffrey Nabwana (zeg maar Nabwana I.G.G.) de ene actiekomedie na de andere draait. Met de hulp van vrienden, kennissen en familie. Het heeft hem de bijnaam ‘de Tarantino van Oeganda’ opgeleverd, en deze documentaire zet hem in de spotlights.
Valley of Souls (Colombia)
Bij gewapende conflicten zijn het de gewone mensen die het zwaarst getroffen worden. Ook in de burgeroorlog in Colombia. In het tragische drama ‘Valley of Souls’ volgen we José, een diepgelovige man die langs de rivier Magdalena op zoek gaat naar de lichamen van zijn twee ontvoerde zonen om hen een waardige begrafenis te geven. Ook al brengt hij daarmee zichzelf in gevaar.
Memory Box (Libanon)
Een Canadese tiener verdiept zich in de dagboeken, opnames en brieven die haar grootmoeder angstvallig verborgen wil houden. Via die herinneringen keren we terug naar het Libanon van de jaren 1980, waar de politieke situatie snel erger werd. ‘Memory Box’ weeft heden en verleden op een indrukwekkende manier door elkaar, en toont hoe dicht de twee bij elkaar liggen.
Reflection (Oekraïne)
De oorlog in Oekraïne beheerst het nieuws, maar eigenlijk is er in het oosten van het land al sinds 2014 een conflict aan de gang. ‘Reflection’ gaat over een chirurg die in de handen van pro-Russische rebellen valt. Wanneer hij weer vrijkomt, raakt hij op de dool. Goed om te weten: de film komt (net zoals ‘Atlantis’ van dezelfde regisseur) later nog in de zalen en de opbrengst gaat naar filmmakers in Oekraïne.
Rehana Maryam Noor (Bangladesh)
Rehana, een vrouw met strenge principes, werkt als assistent-professor geneeskunde. Wanneer een studente haar toevertrouwt dat ze aangerand is door een van de hoogleraars besluit Rehana actie te ondernemen. Maar — het verhaal is al te bekend — niet iedereen wil daaraan meewerken omdat de reputatie van de universiteit op het spel staat.
Weg naar werk (België)
De meeste films op MOOOV komen van ver, maar ‘Weg naar werk’ is een Belgische zesdelige reeks documentaires over jonge mensen met een migratieachtergrond die alle moeite hebben om zinvol werk te vinden. Ironisch genoeg raken veel openstaande jobs niet ingevuld, wat ook iets zegt over onze houding tegenover die mensen. De zes films zijn van evenveel verschillende regisseurs, onder wie ook Annabel Verbeke (‘We Will Remember Them’).
MOOOV vindt tot en met 2 mei in Beringen, Brugge, Deinze, Genk, Lier, Sint-Niklaas, Turnhout, Zaventem en online plaats. Alle info: www.mooov.be.
Dit artikel verscheen eerst op Metro: https://nl.metrotime.be/cultuur/mooov-2022-filmfestival-met-oog-voor-de-wijde-wereld
