Kedist Deltour, Miss België 2021, werd door een Belgisch gezin geadopteerd toen ze 10 jaar oud was. Metro trok met haar terug naar haar geboorteland Ethiopië om haar biologische vader te ontmoeten, die ze al 14 jaar niet meer gezien had. Terugblik op een ontroerende reis.
Het verhaal van Kedist Deltour raakt veel mensen. De 24-jarige vrouw groeide op in Ethiopië. Op haar achtste verloor ze haar moeder en een paar maanden later liet haar vader haar in de steek. Toen ze 10 was, werd ze samen met haar broer en zus geadopteerd door een Belgisch gezin. Dertien jaar later, op 31 maart 2021, werd de kapster uit Nazareth gekroond tot Miss België. «Mijn adoptieouders en dit land hebben me alles gegeven. Ik ben klaar om België te vertegenwoordigen», zei ze net voor haar kroning.
Een emotionele reünie
Begin november keerde Kedist Deltour terug naar Ethiopië, op zoek naar haar roots en verleden. Metro vergezelde haar op deze emotionele reis. Een paar uur voor vertrek vertelt ze dat ze opgewonden, maar ook een beetje bang is. Enkele jaren geleden is ze al eens met haar adoptieouders naar Ethiopië teruggekeerd, in de hoop haar biologische vader te ontmoeten. Maar toen die hoorde dat zijn dochter in het land was, vluchtte hij. Miss België stapt dus met veel vragen op het vliegtuig richting Addis Abeda, de Ethiopische hoofdstad. Met de hulp van haar halfbroer, die nu in Parijs woont, vonden we de straat waar de man woont.
En deze keer loopt Sisay (56) niet weg, ondanks de aanwezigheid van de camera’s. Integendeel, ze vallen elkaar in de armen en barsten in tranen uit. In een emotioneel moment werpt de vader zich aan de voeten van zijn dochter, om vergiffenis te vragen. Kedist vraagt hem al vrij snel waarom hij haar in de steek heeft gelaten. Ze vertelt hem dat ze daar als kind enorm van afgezien heeft. Sisay antwoordt dat hij geen keus had, dat het moeilijke tijden waren en dat hij zelfs niet genoeg had om haar eten te geven. Voor hem was dit de enige en beste optie. Maar hij is Kedist nooit vergeten, zoals blijkt uit de tientallen foto’s van zijn dochter die hij zorgvuldig bewaard heeft. Als ze hem vraagt waarom hij niet geprobeerd heeft haar te contacteren, zegt hij dat het weeshuis weigerde de gegevens van haar adoptieouders openbaar te maken. Hij legt uit dat hij altijd aan haar is blijven denken en dat het zijn droom was haar terug te zien.
Meer dan tien jaar later leeft hij nog steeds in heel precaire omstandigheden. Hij laat ons binnen in zijn huis, op een binnenplaats van 30 m2, waar hij samen met zijn nieuwe vrouw en drie jonge zonen in totale armoede woont. Kedist ontmoet dus voor het eerst haar halfbroers. In het midden van de koer staan een bassin waarin haar schoonmoeder de was doet, wat bananenbomen, banden, maar ook een kip die het gezin van eieren voorziet en als huisdier dient voor de kinderen. Het gezin slaapt in twee kleine hutjes van plaatstaal. Onze collega van Sudinfo, Laurence Briquet, heeft twee koffers vol cadeautjes van kennissen bij, maar ook van de voetbalclub van haar kinderen in het Luikse. We zullen nooit de tranen vergeten van de drie jongens toen ze een voetbal, truitjes en schoenen kregen. Tijdens ons korte verblijf hebben ze die niet meer uitgedaan en liepen ze trots rond met het logo van Standard Luik.
Terug naar het weeshuis
Tijdens deze emotionele reünie vergeeft Kedist haar biologische vader en krijgt ze antwoorden op haar vragen. Maar ze wil haar verleden verder verkennen. De volgende dag trekken we samen naar het weeshuis waar ze geplaatst werd. Een plek die ze nog altijd beschrijft als «een gevangenis». Ze mocht niet naar buiten en als oudste moest ze voor de andere kinderen zorgen. Tegenwoordig worden er geen weeskinderen meer opgevangen. Maar Kedist kan haar emoties moeilijk onderdrukken wanneer ze de plaats ziet waar ze vroeger sliep. In een kast vindt ze zelfs de oude videotape die ze honderden keren bekeek: ‘Het betoverde land achter de kleerkast’, een verfilming van de ‘De Kronieken van Narnia’ die eind jaren 60 verscheen. Kedist is verbaasd hoe klein alles nu lijkt. Toen ze kind was, voelde deze plek enorm aan.
«Mijn hart heeft vrede»
Daarna trekken we naar het huis waar ze opgroeide met haar biologische ouders. Het roept een trieste herinnering op: de dood van haar zieke broertje. Maar ze haalt ook gelukkige herinneringen op. «Mijn ouders waren hier samen en gelukkig.» Tot slot bezoekt Kedist het graf van haar moeder. Ze herinnert zich dat ze vele uren doorbracht op een bankje op dit kerkhof in Addis Abeda, God vragend haar moeder niet te laten gaan. Vandaag voelt Kedist voor het eerst vrede met zichzelf en heeft ze haar mama laten gaan.
Deze reis naar Ethiopië heeft haar leven veranderd. Ze vond haar biologische vader, ontmoette haar halfbroers en kreeg antwoorden op haar vragen. «Mijn hart heeft vrede gevonden. Ik voel me een nieuw mens», zegt Kedist Deltour, die België zal vertegenwoordigen op de Miss Universe-verkiezing in Israël op 12 december. Eén ding is zeker: het blijft niet bij deze reis. Kedist wil haar familie terugzien en helpen, maar ze wil zich ook inzetten voor Ethiopische kinderen die in armoede leven.
Politieke situatie in Ethiopië
Helaas werd onze reis vroegtijdig afgebroken. Kort na aankomst begon de politieke situatie in Ethiopië te verslechteren. Na enkele dagen raadde de Belgische ambassade ons aan Ethiopië te verlaten en de eerste vlucht te nemen naar Brussel. Maar een paar uur voor vertrek stond Kedist de ultieme verrassing in deze beslist spannende reis te wachten. Haar vader, stiefmoeder en drie broers kwamen afscheid nemen in het hotel. Zo kon Miss België nog enkele laatste emotionele momenten delen met haar familie.
Dit artikel verscheen eerst op Metro: https://nl.metrotime.be/entertainment/drie-emotionele-dagen-met-miss-belgie-ethiopie
