Acht uitverkochte zaalshows, 375.000 luisteraars per maand en voor het tweede jaar op rij de best beluisterde Spotify-podcast van Vlaanderen: ‘de volksjury’ verovert de Belgische truecrimescene aan een moordend tempo. De presentatoren Laura Scheerlinck en Silke Vandenbroeck speculeerden al meer dan 100 afleveringen lang op «een onverantwoorde manier over spraakmakende moordzaken». Nu verschijnt hun tweede boek: ‘De volksjury 2’, waarin al in het eerste hoofdstuk een rottende placenta opduikt. Tijd voor een gesprek: «Plots zat een vrouw voor ons die iemand gedood had. Dat is de laatste persoon die je wil schofferen.»
Kunnen jullie het succes stilaan bevatten?
Laura Scheerlinck (foto links): «Dat blijft iets ongelofelijks. Het is nog maar recent dat we echt weten hoeveel mensen er naar ons luisteren. We vielen allebei van onze stoel toen we die aantallen zwart-op-wit zagen.»
Waar komt die blijvende fascinatie voor true crime toch vandaan?
Silke Vandenbroeck (rechts): «True crime is voor velen van ons een ver-van-mijn-bedshow en we zijn nu eenmaal erg nieuwsgierige wezens. Wat drijft iemand om een moord te plegen? Dat is een intrigerende vraag. Een andere theorie is dat vrouwen, aangezien ze vaak slachtoffer worden van moord, geïnteresseerd zijn in true crime om te leren hoe ze zich moeten verdedigen. Maar dat geldt voor ons totaal niet. Wij maken geen podcasts omdat we bang zijn om vermoord te worden.»
Hebben jullie zelf het gevoel dat jullie beter gewapend zijn tegen seriemoordenaars?
Laura: «Nee. De conclusie na 100 afleveringen is vooral dat je altijd op de verkeerde plek bent op het verkeerde moment. We hebben nog geen enkele moordzaak gebracht waarvan we dachten: ‘dit slachtoffer had vermeden kunnen worden’.»
Silke: «Hier en daar hebben we al eens een tip opgepikt. Als je je parkeert in een ondergrondse garage is het bijvoorbeeld beter om je in achteruit te parkeren, zodat je snel kunt wegrijden als je gevolgd wordt. Maar dat is het wel ongeveer qua tips en zelfs dàt doe ik niet» ( lacht).
In jullie tweede boek behandelen jullie «prangende truecrimevragen», waaronder ‘Hoe train je een speurhond?’. Daar komen rottende placenta’s bij te kijken. Een bucketlist-moment?
Laura: «Absoluut. Ik wou heel graag eens meegaan met speurhonden. Zo kwamen we automatisch uit bij de vraag: ‘Hoe de f*** kan je een lijkgeur ensceneren?’. Ik moet zeggen dat ik ook niet verwacht had dat het antwoord een rottende placenta was, maar ik vind het wel origineel. En effectief, die lijkgeur vergeet je nooit meer voor de rest van je leven.»
In een ander hoofdstuk interviewen jullie iemand die een moord beging. Hoe verloopt zo’n gesprek?
Laura: «We hadden aan onze luisteraars gevraagd of ze iemand kenden die een moord gepleegd had. Daar kwam verbazend veel reactie op. Erg verontrustend.»
Silke: «Zo kwamen we via via terecht bij Ann, die nuanceerde dat ze geen moord gepleegd had, maar veroordeeld was voor doodslag. Vervolgens zijn we met haar op café geweest en dat was eigenlijk heel gezellig.» ( lacht)
Laura: «Al onze verwachtingen over zo iemand zijn totaal niet ingelost. Er zat een vrolijk persoon tegenover ons, die schuldinzicht had en ook heel nuchter over die feiten kon vertellen. We mochten haar alles vragen.»
Silke: «Op voorhand hadden we vragen waarover we twijfelden of we die wel zouden durven te stellen. Er zit wel iemand voor ons die iemand anders gedood heeft. Dat is de laatste persoon die je wil schofferen. Dat bleek totaal geen probleem te zijn.»
Wie de volksjury zegt, zegt tot slot cava. Kan jullie de drank nog smaken na 102 afleveringen?
Silke: «Misschien moeten we eerst een mythe ontkrachten: we drinken echt niet altijd cava tijdens de opnames. Af en toe drinken we nog één glaasje voor de gezelligheid. Tijdens de eerste aflevering hebben we er samen een fles cava doorgejaagd, maar dat was vooral om onze zenuwen te bedaren. Het feit is ook dat tegenwoordig een van ons twee ’s avonds naar huis moet rijden. Dus we moesten wel kalmeren. Maar cava zit nog altijd in ons hart, en cavasponsors zijn meer dan welkom.»
3X True crime dilemma’s
DILEMMA 1: Je zetelt in de volksjury OF je lost een moord op
Laura: «Ik kies een moord oplossen. Ik breng graag goed nieuws: ik wil aan de deur van nabestaanden gaan staan en zeggen dat ik de zaak opgelost heb.»
Silke: «Ik sluit me daarbij aan. De mentale impact van in een volksjury te zetelen, is niet te onderschatten. Je hebt tenslotte iemands leven in handen. Daarnaast lijkt het me heel cool om een onderzoek van A tot Z te kunnen meevolgen vanop de eerste rij.»
DILEMMA 2: Je job is crime scene cleaner OF bloedpatroonanalist
Laura: «Bloedpatroonanalist. Ik heb een hele slechte maag, maar ik heb nul problemen met bloed. En ik kuis echt niet graag.»
Silke: «Een crime scene proper maken, lijkt me wel satisfying. En het is een nobele job. Eenmaal de woning opgekuist is, kan iemand anders daar een nieuw leven beginnen.»
DILEMMA 3: Je vermoordt iemand OF je wordt zelf vermoord
Silke: «Ik wil graag blijven leven. Maar als ik iemand vermoord, moet het wel vanuit zelfverdediging zijn, niet vanuit wraakgevoelens.»
Laura: «Nee, daar ga ik niet mee akkoord. Ik heb een lijstje dat ik kan afwerken. En dan heb ik eens de gevangenis van binnen gezien, een win-winsituatie eigenlijk.»
Alle afleveringen van de volksjury zijn te beluisteren via Spotify. Het tweede boek ‘De Volksjury 2’ is uit bij Borgerhoff & Lamberigts.
Dit artikel verscheen eerst op Metro: https://nl.metrotime.be/cultuur/de-volksjury-pleit-schuldig-aan-succes-tegenwoordig-doen-we-het-rustiger-aan-met-de-cava
