Brussels International Film Festival is aan zijn tweede editie toe: “Een festival voor iedereen»

We hebben al de festivals van Gent en Namen. Moet Brussel daar echt nog een schepje bovenop doen? Het moet gezegd: de raison d’être van festivals wordt vaak in twijfel getrokken. Economische kans voor een stad, of duur overblijfsel van een industrie die weigert zich aan te passen aan nieuwe spelers zoals Netflix? In het algemeen is het de media-aandacht, de professionele aantrekkelijkheid en het publieke succes die beslissen. Vandaar het belang voor elk festival om zijn eigenheid in de verf te zetten.

Venetië bereidt de Oscarrace van de grote studio’s voor. Berlijn zoomt in op sociaal-politieke kwesties. Cannes is de grote baas. En ons BRIFF? Dat lijkt zijn belgitude te bevestigen door te kiezen voor het compromis. Drie competities om de plaats van Brussel in de filmindustrie te versterken, een thematische carte blanche over het milieu, populaire films voor het grote publiek… Voor elk wat wils. En om die kruising van doelstellingen te symboliseren, koos het BRIFF een mascotte. Na de Venetiaanse leeuw en de Berlijnse beer is er nu ook de Brusselse zebra, als symbool voor de multiculturaliteit van de hoofdstad.

Het BRIFF bestaat uit drie delen. De internationale competitie: met titels uit Cannes en Berlijn wil Brussel een plaatsje veroveren tussen de groten. Je kan gaan kijken naar films als ‘So Long, My Son’ van de Chinese Wang Xiaoshuai. Een ontroerend familiedrama dat kritiek uit op het eenkindbeleid en twee awards won op het Filmfestival van Berlijn in februari. Maar er is ook ‘Zombi Child’ van Bertrand Bonello (regisseur van ‘L’Apollonide: Souvenirs de la maison close’ en ‘Saint-Laurent’ met Gaspard Ulliel). Of ‘This Must Be Heaven’ van de Palestijn Elia Suleiman, een Chaplin-eske komedie die een paar weken geleden al een speciale vermelding kreeg in Cannes.

Het tweede luik is de Director’s Week, gewijd aan jonge Europese filmmakers. En tot slot is er de nationale competitie, een showcase met uitsluitend avant-premières ‘made in Belgium’. Vorig jaar werd ‘Ni juge, ni soumise’ daar tot laureaat gekroond. Maar er is nog meer…

Je merkt dat het BRIFF zijn (groot) publiek vertroetelt. Naast de gratis voorstellingen rond het thema ‘ruimte’ op het De Brouckèreplein (‘Wall-E’, ‘First Man’, ‘Gravity’) zijn ook enkele grote namen te gast. Actrice en drievoudig Magritte-winnares viert twintig jaar carrière met een retrospectieve (‘Rosetta’ wordt op 24 juni gespeeld in aanwezigheid van de cast en crew, in cinema Palace). De geweldige Michel Hazanavicius komt pareltjes als ‘The Artist’ en ‘OSS 117 – Lost in Rio’ voorstellen, op 21 juni in UGC De Brouckère. En de getikte regisseur Abel Ferrara ( ‘Bad Lieutenant’ met Harvey Keitel) staat in de spotlight tijdens een speciale avond in cinema Galeries, op 23 juni. Dat alles verpakt met een carte blanche voor Bouli Lanners. Die koos voor het milieu als rode draad. De ideale gelegenheid om dé Metro-favoriet van 2018 te (her)ontdekken: de IJslandse komedie ‘Woman at War’.

Het BRIFF is dit jaar bijzonder gulzig en zet nog heel wat andere events op het menu: Een partnerschap met het festival ‘Are You Series’ van Bozar, waaruit blijkt dat zelfs Meryl Streep en Romain Duris tegenwoordig televisie maken (‘Big Little Lies’, ‘Vernon Subutex’). Een Belgisch overzicht van de recente successen van ons vlakke landje, zoals ‘Girl’ en ‘Nos Batailles’. Een Industry Day, schoolvoorstellingen, gratis concerten, virtual reality… Bijna van het goede te veel, zou je denken. Maar als het lekker is, tel je geen calorieën.